W życiu człowieka bywają różne zwątpienia, a to wiara w Pana Boga, a to wiara w Krzyż, a to wiara w Najświętszą Maryję Pannę itd. gdzieś nam umykają.

Kościół ogłasza jakiś Rok, gdy pewna prawda naszej wiary jest zagrożona. Kiedy w krajach Europy Zachodniej niektórzy kapłani coraz mniej przykładali się do godnego sprawowania Mszy św., Jan Paweł II ogłosił Rok Eucharystii. Gdy coraz mniej osób, przede wszystkim w krajach zachodnich, odmawiało różaniec, wówczas papież Polak ogłosił Rok Różańca Świętego. Podobnie, gdy Benedykt XVI chciał zachęcić wiernych do apostolstwa, ogłosił Rok Świętego Pawła Apostoła, a gdy opinią publiczną wstrząsały skandale związane z osobami duchownymi, ogłoszony został Rok Kapłaństwa.

Kościół Katolicki nadał hebrajskiemu jubileuszowi charakter bardziej duchowy. Jubileusz polega na przebaczeniu, odpuszczeniu grzechów otwartemu dla wszystkich, na możliwości odnowienia więzi z Panem Bogiem i z bliźnim. W ten sposób Rok Święty staje się możliwością pogłębienia wiary oraz zaangażowania się na nowo w życie przez osobiste świadectwo chrześcijańskie.

Z okazji Jubileuszu 1925 r. Pius XI zarządził zorganizowanie wielkiej wystawy misyjnej, którą odwiedziło ponad 700000 osób. Po raz pierwszy w historii zgromadzone zostały zbiory ze wszystkich kontynentów, ukazujące dzieło misyjne Kościoła na przestrzeni stuleci i stan obecny misji. Papież osobiście czuwał nad organizacją wystawy; przekazywał też książki otrzymane w prezencie, aby w ten sposób wzbogacić księgozbiór. Chciał przez tę wystawę ukazać pielgrzymom uniwersalny wymiar Kościoła oraz wspólną odpowiedzialność za ewangelizację narodów. Zdobyte w przeszłości doświadczenia bibliotekarskie (był prefektem Biblioteki Ambrosianum w Mediolanie, a potem Biblioteki Apostolskiej Watykańskiej) pomogły mu w stworzeniu sekcji książek, które miały stać się zaczątkiem jedynej na świecie Papieskiej Biblioteki Misyjnej.

W trakcie Roku Jubileuszowego 1925 wyniósł do chwały ołtarzy Teresę od Dzieciątka Jezus (17.05), a dwa lata później ogłosił ją patronką misji katolickich. Ukoronowaniem tego „okresu łaski i Bożego miłosierdzia” było ustanowienie uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata, która od tego czasu obchodzona jest w ostatnią niedzielę przed rozpoczęciem Adwentu.

Rok 1933 - to znaczy, że  jest 1900-tna rocznica Krzyża Chrystusowego i Jego zwycięstwa nad piekłem i szatanem!

Swoje przemówienie, wygłoszone w wigilję uroczystości Bożego Narodzenia, Ojciec Święty niejako ukoronował zapowiedzeniem na rok 1933 obchodów jubileuszowych 1900-lecia Boskiego Dzieła Odkupienia, t j. końcowej  działalności, męki, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Pana naszego Jezusa Chrystusa. Jubileusz ma trwać od 2 kwietnia (niedzieli Męki Pańskiej, zwanej niedzielą „czarną") 1933 roku do 2 kwietnia (poniedziałku wielkanocnego  1934 roku).

Historia nie ustaliła nam całkiem pewnie, w  którym roku Pan Chrystus się narodził; i tak samo nie jest z całą pewnością  wiadomem, czy rok 33 naszej rachuby czasu to był ściśle rokiem ostatnim widzialnego pobytu Zbawiciela na ziemi.  Niedokładność ta tłumaczy się tym, że dawniej inaczej czas liczono np. od założenia Rzymu, od wstąpienia na tron cesarza  itd., a dopiero w szóstym wieku po narodzeniu Pana Chrystusa zakonnik imieniem Dionizy Mały (Exguus) w Rzymie  zapoczątkował rachowanie czasu od narodzenia Zbawiciela.

Ale praktycznie jednak powyższe nieścisłości w rachubie czasu nie mają żadnego znaczenia.

Jubileusz ten niewątpliwie był dla całej ludzkości, nie tylko dla chrześcijan, wielkim krokiem naprzód ku zrealizowaniu  nauki Chrystusowej, ku Światłu i Prawdzie!

Podczas pontyfikatu Piusa XI po raz pierwszy ten Rok Święty, Jubileusz Odkupienia został ogłoszony przez radio.

Jak to omawiają poniższe znaczki wydane przez Irlandię na okoliczność Roku Świętego 1933-1934 zbawienie jest na krzyżu.

Znaczki wydrukowane we Włoszech przedstawiają anioła z krzyżem, Rok Święty, 1933 r. wydane na prośbę Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, który powstał w celu propagowania idei pielgrzymowania do Ziemi Świętej oraz strzeżenia pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej.

Rok Święty 1975 ogłoszony 23 maja 1974 przez Pawła VI uświetnia wydarzenie co 25 lat aby w szczególny sposób czcić rocznicę Zbawiciela. Koncepcją Roku Świętego jest - wewnętrzne odnowienie człowieka. Ewangelia określa to słowem: pokuta, nawrócenie, metanoia. Jest to proces odrodzenia osobistego. Rok Święty ma być procesem uzdrowień, terapią. Odczuwamy przede wszystkim potrzebę nawiązana z powrotem stosunków autentycznych, życiowych i szczęśliwych z Panem Bogiem. Trzeba nam pojednać się z Nim w pokorze i miłości, aby z tej pierwszej zasadniczej harmonii wypłynęła moc pojednania się z ludźmi w miłości i sprawiedliwości. Rok Jubileuszowy przypadł na dość burzliwy w Kościele okres posoborowy. Reformy wypracowane w czasie obrad II Soboru Watykańskiego zostały przez niektórych zinterpretowane jako wezwanie do zerwania z tradycją. Na fali przemian końca lat 60. społeczeństwo wkraczało w okres rewolucji obyczajowej. Negowano wartości etyczne, zwłaszcza wartość życia ludzkiego od chwili poczęcia, głoszono „wolną miłość” i prawo do aborcji. Wielu kapłanów porzuciło celibat, wierni coraz bardziej odczuwali zagrożenie sekularyzacją życia publicznego. Uważano to za średniowieczny przeżytek i stratę czasu oraz pieniędzy. Papież widział jednak w Roku Świętym szansę odnowy wewnętrznej człowieka. W swej adhortacji apostolskiej Gaudete in Domino podkreślał chrześcijański wymiar radości jako podstawy przeżycia Jubileuszu dla odnowy wewnętrznej i pojednania.

Medal sygnowany /asygnata na dole awersu / Włochy Rzym ROMA Anno Jubilai 1975 r. Święty Rok Jubileuszowy Chrystusowy / średnica 34 mm. /waga - 26 gram / /kolor srebrny /.

Seria 7 monet z Watykanu 1975, BU jakości, Rok Święty, Paweł VI, monety mają wzór dla każdego nominału. Seria składa się z 1, 2, 5, 10, 20, 50 i 100 lirów. Wydane zostały w specjalnym etui. Rysunki na monetach przedstawiają sceny z Ewangelii.

Dla lepszego zobrazowania monet wykonałem dodatkowe schematy poglądowe.

18 grudnia 1974 r. Watykan wydał zestaw jedenastu znaczków upamiętniających Święty Rok 1975 r.

- 10-lirowy znaczek przedstawia Chrystusa zwycięskiego między św. Piotrem i Pawłem, z grot watykańskich w Bazylice Świętego Piotra;
- 25-lirowy znaczek przedstawia Chrystusa we fresku we wnęce, w Niszy Pallium, w Bazylice Świętego Piotra;
- 30-lirowy znaczek przedstawia twarz Chrystusa z mozaiki absydy Bazyliki św. Jana na Lateranie;
- 40-lirowy znaczek przedstawia krzyż zwieńczony gołębicą z literą „S Iohannes” po prawej stronie, zaczerpnięty z mozaiki absydy w Bazylice św. Jana na Lateranie;
- 50-lirowy znaczek przedstawia Jezusa na tronie, zaczerpnięty z mozaiki fasady Bazyliki Najświętszej Marii Panny;
- 55-lirowy znaczek przedstawia św. Piotra, zaczerpnięty z mozaiki na fasadzie Bazyliki Najświętszej Marii Panny;
- 90-lirowy znaczek przedstawia św. Pawła z mozaiki fasady Bazyliki Najświętszej Marii Panny;
- 100-lirowy znaczek przedstawia głowę św. Piotra, pobraną z fragmentu starożytnej absydy Bazyliki św. Pawła za Murami;
- 130-lirowy znaczek przedstawia pełny widok Świętego Pawła, wzięty z mozaiki w absydzie Bazyliki Świętego Pawła za Murami;
- 220-lirowy znaczek przedstawia herb papieża Pawła VI;
- 250-lirowy znaczek przedstawia papieża Pawła VI przedłużającego swoje błogosławieństwo z tronu, na podstawie szkicu profesora Lino Bianchi Barriviera;

Plakietka pamiatkowa z Rzymu z 1975 roku - sygnowana na odwrocie COLOMBO.
Rozmiar 33mm x 24mm.
Przypinka  religijna „JUBILAEUM ROMAE 1975” Motyw arki Noego i gołębicy pokoju z gałązką oliwną w dziobie.
Waga 9 g

Jubileusz Odkupienia jest czasem w szczególny sposób poświęcanym Panu Bogu. Takim czasem był każdy siódmy rok, wedle Prawa Mojżeszowego, tak zwany „rok szabatowy”, w którym ziemia odpoczywała i w związku z tym zwalniano niewolników. Obowiązek wyzwalania niewolników był regulowany bardzo szczegółowymi przepisami.

Oprócz zwalniania niewolników w roku szabatowym Prawo przewidywało darowanie wszelkich długów, co było regulowane szczegółowymi również przepisami. Wszystko to czyniono ku czci Pana Boga. To, co dotyczyło roku szabatowego, odnosiło się również do „roku jubileuszowego”, który przypadał co pięćdziesiąt lat.

Rok jubileuszowy otwierał nowe możliwości rodzinom zubożałym, które utraciły swe posiadłości, a nawet osobistą wolność. Bogatym natomiast rok jubileuszowy przypominał, że przyjdzie czas, gdy ich niewolnicy izraelscy znów będą im równi i będą mogli upomnieć się o swe prawa. Należało ogłosić rok jubileuszowy w czasie przewidzianym przez Prawo, przychodząc z pomocą wszystkim potrzebującym.

Dla nas jubileusz odkupienia jest sprawą bardzo ważną. Sam Pan Jezus dokonał dzieła odkupienia ludzkości przede wszystkim przez swa bolesną mękę i najsroższe cierpienie, wskazujac w ten sposób drogę tym, którzy za Nim poszli „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt16,24). Tak więc miłośc musi przejść przez krzyż.

26 listopada 1982 roku Jan Paweł II ogłosił Święty Rok Odkupienia, którego inauguracja miała miejsce 25 marca 1983 roku. Zgodnie z przyjętym w tradycji datowaniem, Święty Rok Odkupienia wyznaczył 1950. rocznicę śmierci Chrystusa.

Szczególną oznaką lat jubileuszowych jest możliwość uzyskania odpustu.

Medal Jubileuszowy Rok Odkupienia 1983 o średnicy 45 mm. Mosiądz. Projektant: Hanna Jelonek

Jan Paweł II powierzył całą ludzkość opiece „Matki Bożej” inaugurując w ten sposób Rok Maryjny 1988 — rok poświęcony Marii. Jan Paweł II pałał „żarliwością dla Maryi”. W oczach wielu katolików jest „papieżem maryjnym”. Umieścił nawet w swym herbie wymowny inicjał — wyraźnie widoczną literę M. Wyrazem jego całkowitego ofiarowania się Marii jest dewiza Totus Tuus (Cały Twój) — słowa, których autorem był XVII-wieczny mistyk katolicki, Louis-Marie Grignion de Montfort. Rok Maryjny, którego początek przypada w uroczystość Zesłania Ducha Świętego (7 czerwca 1987), a zakończenie w uroczystość Wniebowzięcia (15 sierpnia 1988).

Ojciec Święty sugerował, aby uznać Matkę Boską za Patronkę zjednoczenia uczniów Chrystusa i chrześcijanom wszystkich wyznań i zadać sobie pytanie: Dlaczego więc nie mielibyśmy wszyscy razem patrzeć na Nią jako na naszą wspólną Matkę, która modli się o jedność rodziny Bożej i która wszystkim przoduje na czele orszaku świadków wiary w jednego Pana?. I to hasło powinno nam przyświecać nie tylko w Roku Maryjnym ale przez całe życie. Podkreślił, że Maryja jest dla nas wszystkich niedościgłym wzorem do naśladowania; wzorem niezachwianej wiary oraz całkowitego oddania się Jezusowi.

2.04.1988 z fragmentu objawienia Matki Bożej: „Do Kapłanów Umiłowanych Synów Matki Bożej” - Ks. Stefano Gobbi:

"W tym poświęconym Mi Roku Maryjnym dzień ten zbiega się z pierwszą sobotą miesiąca. Przybyłam z Nieba prosić was o ofiarowanie Mi pierwszych sobót miesiąca. Prosiłam o to Moją córkę, siostrę Łucję, kiedy znajdowała się w klasztorze w Pontevedra, 10 grudnia 1925. Prosiłam, aby przeżywano ten dzień w duchu wynagrodzenia za zniewagi zadane waszej Niebieskiej Mamie".

Aby uczcić ten Rok Maryjny, 16 czerwca 1988 Watykan wydał sześć znaczków przedstawiających szczególne chwile z życia Matki Bożej. Znaczki powielają sztukę afrykańską, europejską, peruwiańską, australijską, japońską i północnoamerykańską. Kwestie te upamiętniają Zwiastowanie, Narodzenie, Pięćdziesiątnicę, Wniebowzięcie i Matkę Kościoła oraz Jej rolę jako schronienia dla grzeszników.
Projekty wskazują na rozprzestrzenianie się kultu maryjnego na całym świecie:
50 lirów - „Zwiastowanie”, oryginalne dzieło Ojca Eugene Woelffela, inspirowane sztuką afrykańską
300 lirów - „Szopka” autorstwa Marii Carmeli Perrini, inspirowana wzorami sztuki europejskiej
500 lirów - „Zesłanie Ducha Świętego” autorstwa Anny Marii Maresca, inspirowane wzorami sztuki peruwiańskiej
750 lirów - „Wniebowzięcie” autorstwa Marii Maddaleny Tuccelli, inspirowane modelami sztuki australijskiej
1000 lirów - „Matka Kościoła”, oryginalne dzieło japońskiego malarza Nobuko Suezawai
2400 lirów - „Refuge of Sinners”, (Schronienie grzeszników) zaprojektowany przez Ritę Fantini, inspirowany modelami sztuki północnoamerykańskiej.

Na pamiątkę drogi do święceń, drogi kapłańskiej, czy jubileuszu lub innych ważnych wydarzeń, duchowni, księża, zakonnicy, na obrazkach, na rewersie obrazka pokazują część przeżytej swojej drogi życiowej. Bardzo przyjemny epizod. Mam akurat taki dla mnie ciekawy obrazek, gdzie jeden z kapłanów pokazał swoją drogę kapłańską w czasie 25-lecia posługi, uwzględniając jej rozpoczęcie w Roku Maryjnym 1988 a zakończonej w Roku Wiary 2013. Te dwa święte lata mam akurat opisane na niniejszej stronicy.

Rok Rodziny 1994 w Kościele obchodzony był równocześnie z ogłoszonym przez Organizację Narodów Zjednoczonych Międzynarodowym Rokiem Rodziny. Zainaugurowany został uroczystą liturgią eucharystyczną sprawowaną 26 grudnia w Nazarecie pod przewodnictwem legata papieskiego.

"Rodzina, jako podstawowa i niezastąpiona wspólnota wychowawcza, jest środowiskiem stwarzającym najlepsze warunki do przekazywania wartości religijnych i kulturowych, które pomagają człowiekowi w ukształtowaniu własnej tożsamości" -- mówił Jan Paweł II w orędziu wygłoszonym 1 stycznia na 27. Światowy Dzień Pokoju.

W roku tym również rozpoczęły się Światowe Spotkanie Rodzin. 1-wsze odbyło się w Rzymie w dniach 8-9 października 1994 roku pod hasłem "Rodzina sercem cywilizacji miłości". Miały być uwieńczeniem obchodzonego w tym czasie Roku Rodziny. Jan Paweł II spotkał się na Placu św. Piotra z ponad 200 tys. osób ze 130 krajów świata. Papież mówił o wartościach, którymi powinna odznaczać się każda chrześcijańska rodzina, czyli tzw. "ewangelii miłości". Wysłuchał także świadectw ludzi z różnych stron świata i apelu Matki Teresy z Kalkuty w sprawie ochrony życia poczętego.

31 maja 1994 r. Watykan wydał serię znaczków z okazji Międzynarodowego Roku Rodziny. Seria składa się z czterech znaczków, które mają format pionowy, mają wymiary 30 x 40 mm i mają perforację 13 1/4 x 14. Zostały wydrukowane na białym, kredowym papierze w kolorze fotograwiury i wydane w dwudziestu arkuszach. Włoski Państwowy Instytut Poligraficzny i Mennica wydrukowali 450 000 kompletnych serii.

Profesor Giovanni Hajnal zaprojektował znaczki. Wzdłuż boków znajdują się papieska tiara i skrzyżowane klucze, napis ANNO + INTERNAZIONALE + DELLA + FAMIGLIA + CITTA + DEL + VATICANO + 1994, Krzyż jednoczący dwie obrączki (symbol chrześcijańskiej rodziny) oraz wartość. Wartości i tematy są następujące: 400 lirów – Pan Bóg stwarza mężczyznę i kobietę; 750 lirów - Rodzina pod zwojem zawierającym skrócone imiona czterech ewangelistów; 1000 lirów - rodzice uczą syna; 2000 lirów - młody człowiek solidaryzujący się ze starymi ludźmi.

Rok 1999 był poświęcony osobie Boga Ojca, co wiąże się ze szczególnym wpatrywaniem się  właśnie w Niego i ożywieniu naszej z Nim relacji. Jest to papieskie wezwanie do namysłu nad życiem chrześcijańskim, które ma być ”wielkim pielgrzymowaniem do Domu Ojca”. Człowiek ze swej natury jest religijny, skierowany ku Panu Bogu i szukający Pana Boga. Ludzie zawsze mieli swoją wiarę i miejsca święte. Do tych miejsc pielgrzymowali w przekonaniu, że tam działa moc bóstwa, mogą się jej powierzyć, zaczerpnąć nowej siły. Ciągle nachodzą nas pytania: Czy wierzę, że Pan Bóg jest moim Ojcem i żywię uczucia synowskie ? Czy wierzę w Jego bezwarunkową miłość? Czy rzeczywiście umiem odkrywać znaki Bożej, ojcowskiej miłości w swoim życiu codziennym i dziękuję ? Nasza wiara dziwnie się przeplata z niewiarą, ufność - z niedowierzaniem Panu Bogu i Jego planom, a korzystając z Jego miłosierdzia i dziękując za nie, równocześnie mamy Mu za złe Jego miłosierdzie dla innych; bylibyśmy bardziej zadowoleni ze „swego Pana Boga", gdyby na bieżąco rozprawiał się z grzesznikami, co jakoś przeważnie oznacza „innych", nie nas. Czy takie nastawienie ma swe źródło w Ewangelii, a taki „mój Pan Bóg" jest Panem Bogiem prawdziwym, Ojcem Pana Jezusa Chrystusa?

Obraz Boga Ojca, słynący łaskami znajduje się w kaplicy Zgromadzenia Sióstr Sług Jezusa w Kielcach. Został podarowany zakonnicom przez Anastazego Rogowskiego. Obraz był w posiadaniu jego rodziny od roku 1860. Kaplica ta nawiedzana jest przez wiernych z całego kraju, którzy przychodzą z głęboką wiarą prosząc Boga Ojca o potrzebne łaski dla siebie i swoich bliskich.

Łaskami słynący obraz Boga Ojca otaczany jest coraz większą kultem, o czym świadczą liczne listy z podziękowaniem za otrzymane łaski, z prośbą o sprawowanie Mszy św. przed cudownym obrazem.

Pan Anastazy Rogowski zmarł 6 lipca 1960 roku. Jego grób znajduje się na Starym Cmentarzu w Kielcach, a słynący łaskami obraz Boga Ojca, otoczony czcią, znajduje się w kaplicy Zgromadzenia Sług Jezusa, które w dawnym domu tzw. „Zytek” prowadzą Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dla Przewlekle Chorych.

Na początku II wojny światowej p. Anastazy Rogowski uciekał z Waręża, woj. Lwowskie i przybył do Kielc. Miał tu dalszą rodzinę, m.in. ks. Stanisława Kurdybanowskiego, który znalazł mieszkanie dla p. Anastazego w domu Stowarzyszenia Katolickiego Służących im. Św. Zyty w Kielcach, przy ul. Wesołej 45. Dom ten prowadziły siostry ze Zgromadzenia Sług Jezusa. W tym domu p. Anastazy Rogowski mieszkał do śmierci. W czasie pobytu w Kielcach p. Anastazy spisał historię obrazu. Autentyczność opisu została potwierdzona przez dwóch księży pracujących w Kurii Diecezjalnej w Kielcach. Jeden egzemplarz zachowany jest przy obrazie. Drugi znajduje się w Archiwum Diecezjalnym w Kielcach. Przed swoją śmiercią. Anastazy Rogowski przekazał obraz Zgromadzeniu Sług Jezusa.

Były na przestrzeni wieków liczne osoby, które otrzymały od Boga wewnętrzne pouczenia, objawienia, orędzia, jednak spotkanie z Panem Bogiem Ojcem, opisane przez s. Eugenię, posiada wyjątkowy charakter. Oto jego cechy:
– nie było jakąś mglistą wizją, lecz rzeczywistym spotkaniem, podpadającym pod zmysły;
– było od dawna przygotowywane, a nastąpiło pod konkretną datą, wybraną przez Pana Boga Ojca. Było to święto Przenajdroższej Krwi Jezusa (1 lipca, zniesione po Vaticanum II);
– Pan Bóg przyjął postać zwykłego człowieka, siadając obok zakonnicy, co ukazuje Jego obraz: «Widzicie, położyłem Moją koronę u Mych stóp, a świat – na Moim sercu. Zostawiłem Moją chwałę w Niebie i przyszedłem tutaj, czyniąc siebie wszystkim dla wszystkich: biednym z biednymi, bogatym z bogatymi»;
– siostra wyraźnie rozróżnia między tym, co było przeznaczone tylko dla niej a tym, co Pan  Bóg Ojciec chciał przekazać całemu światu. Orędzie do świata podyktował po łacinie, w języku zakonnicy nieznanym, lecz będącym urzędowym i liturgicznym językiem Kościoła katolickiego. Tym samym powierzył je Kościołowi.

W orędziu Papieża Jana Pawła II na Wielki Post 2000 tak czytamy:

"Jubileusz to czas łaski: zostajemy w nim wezwani, aby w szczególny sposób otworzyć się na miłosierdzie Ojca, który w Synu pochylił się nad człowiekiem, i na pojednanie, wielki dar Chrystusa.Rok ten winien zatem stać się dla chrześcijan, ale także dla wszystkich ludzi dobrej woli, cenną sposobnością do doświadczenia odnawiającej mocy Boga, który obdarza przebaczeniem i pojednaniem. Bóg ofiarowuje swoje miłosierdzie każdemu, kto chce je przyjąć, nawet jeśli jest daleki i pogrążony w zwątpieniu. Dzisiejszemu człowiekowi, zmęczonemu miernością i złudzeniami, zostaje zatem dana możliwość wejścia na drogę ku pełni życia. W takim kontekście Wielki Post Roku Świętego 2000 jest w najwyższym stopniu „czasem upragnionym, dniem zbawienia” (por. 2 Kor 6,2), sposobnością szczególnie sprzyjającą „pojednaniu się z Bogiem” (2 Kor 5,20).

W ciągu Roku Świętego Kościół proponuje wielorakie możliwości pojednania osobistego i wspólnotowego. Każda diecezja wskazała pewne specjalnie wybrane miejsca, do których wierzący mogą się udawać, aby zaznać szczególnej obecności Boga, dostrzegając w Jego świetle własny grzech, oraz by dzięki sakramentowi pojednania wejść na nową drogę życia. Niezwykłego znaczenia nabiera pielgrzymka do Ziemi Świętej i do Rzymu, uprzywilejowanych miejsc spotkania z Bogiem ze względu na ich udział w dziejach zbawienia. Jakże moglibyśmy nie wyruszyć, przynajmniej w duchu, ku Ziemi, która dwa tysiące lat temu widziała przyjście Chrystusa? Tam „Słowo stało się ciałem” (J 1,14) i «wzrastało» w «mądrości, w latach i w łasce» (Łk 2,52); tam «Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski (…), głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości» (Mt 9,35); tam wypełnił do końca misję powierzoną Mu przez Ojca (por. J 19,30) i wylał Ducha Świętego na rodzący się Kościół (por. J 20,22).

Ja także zamierzam – właśnie w okresie Wielkiego Postu Roku 2000 – udać się z pielgrzymką do ziemi Chrystusa, do źródeł naszej wiary, aby świętować tam Jubileusz 2000-lecia Wcielenia. Wzywam wszystkich chrześcijan, aby towarzyszyli mi modlitwą, kiedy na kolejnych etapach pielgrzymki będę modlił się o przebaczenie i pojednanie dla synów Kościoła i dla całej ludzkości".

Seria ta, wydana 20 listopada 1995 r., była pierwszą częścią watykańskiego projektu filatelistycznego zatytułowanego „Ku Świętemu Roku 2000”. Począwszy od tej serii, aż do Roku Świętego 2000, Watykan wydał sześć serii znaczków, z których każdy składał się z czterech znaczków upamiętniających epizody z życia Pana Jezusa Chrystusa.
Projekty zaczerpnięte z iluminowanych rękopisów zachowanych przez Watykańską Bibliotekę Apostolską są następujące:
400 lirów - Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny, z pism Jana z Ienzensteina,    
850 lirów - Narodzenia Pańskiego Jezusa Chrystusa, z Breviarum Macieja Korwina, króla Węgier,
1250 lirów - Ucieczka do Egiptu, z Księgi godzin, Reginense Latino 165,
2000 lirów – Pan Jezus wśród nauczycieli, z Księgi zdań Piotra Lombarda, Vaticano Latino 681,    
Napis VERSO L'ANNO SANTO DEL 2000 jest nadrukowany po prawej stronie każdego znaczka. Papieska tiara i skrzyżowane klucze, napis CITTA DEL VATICANO oraz wartość są wydrukowane na dole.

550 lirów - Chrzest Jezusa w Jordanie - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z iluminowanego rękopisu, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia chrzest Jezusa jako podstawowy symbol życia każdego chrześcijanina, wejścia do wspólnoty wierzących, usunięcia grzechu pierworodnego i odnalezionej na nowo harmonii między Bogiem a człowiekiem. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.

850 lirów - The Temptations of Christ - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z rękopisu iluminowanego, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia epizod pokus Jezusa, świadczący o sidłach sił zła, niebezpieczne i w ciągłej zasadzce na każdego człowieka. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.

1500 lirów - Uzdrowienie trędowatego - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z iluminowanego rękopisu,  przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia Uzdrowienie trędowatego, jako przykład siły i wielkości cudów żywego Chrystusa świadkami w Ewangeliach. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.

2500 lirów - Jesus Master - (12.10.1996) - Winieta zaczerpnięta z iluminowanego rękopisu, przechowywanego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej, przedstawia Jezusa Mistrza jako symbol wszystkiego, czego Jezus nauczał ludzi, a zwłaszcza Apostołów podczas Jego ziemskiej misji i jako symbol tego, czego Apostołowie, a następnie Kościół Powszechny i Jego Pasterz, nadal nauczają ludzi dobrej woli. Powyżej napis W stronę Roku Świętego 2000 i wartość; poniżej wyryte klucze zwieńczone potrójną koroną i napisem Watykan.

Watykan 1997-09-15 Zbliżając się do Roku Świętego 2000. Epizody z życia Pana Jezusa.
400 lirów - Uzdrowienie paralityka
800 lirów - Uspokojenie burzy
1300 lirów - Rozmnożenie chleba i ryb
3600 lirów - Spowiedź Piotra

Watykan 1998 -05-19  W kierunku Świętego Roku 2000. Epizody z życia Pana Chrystusa.
500 lirów - Pan Jezus w Jerozolimie
800 lirów - Mycie stóp
1300 lirów - Ostatnia Wieczerza
3000 lirów - Ukrzyżowanie

W kierunku Świętego Roku 2000 (Watykan 1999-10-12)
400 – lirów Zdjęcie z krzyża
700 – lirów Zmartwychwstanie
1300 – lirów Zielone Świątki
3000 – lirów Sąd Ostateczny

Obchody Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 trwały od 24 grudnia 1999 do 6 stycznia 2001. W latach 1996–2000 przewodniczącym Krajowego Komitetu Organizacji Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 był arcybiskup gnieźnieński Henryk Muszyński.

WATYKAN 2000 Święty Rok, rzymskie kościoły. Wydane 2000-02-04
800 lirów - Bazylika Świętego Piotra
1000 lirów - Bazylika św. Jana
1200 lirów - Bazylika Matki Bożej Większej
2000 lirów - Bazylika św. Pawła

IUBILAEUM A.D. 2000 (Jubileusz Roku Pańskiego 2000), natomiast w jego tło wkomponowne hasło Jubileuszu: CHRISTUS - HERI - HODIE - SEMPER (Chrystus - Wczoraj - Dzisiaj - Zawsze).

HERMAGORAS (II w.) – był uczniem św. Marka Ewangelisty. Założył stolicę biskupią we włoskiej Akwilei nad Adriatykiem. Martyrologium wspomina o niestrudzonym głoszeniu Słowa Bożego przez Hermagorasa. Zdobył wieniec męczeństwa, ścięty wraz ze swym diakonem Fortunatem. Wspomnienie – 12 lipca.

Akcja „2003. Rok Biblii". Był inicjatywą wszystkich kościołów zrzeszonych w konsorcjum kościołów chrześcijańskich dla całego niemieckojęzycznego świata, a także dzieł i stowarzyszeń chrześcijańskich. Jednym z celów akcji było publiczne omówienie Biblii.

Wierzący w Niemczech, Austrii i Szwajcarii chcą poprzez liczne akcje ekumeniczne pamiętać, że księga łączy chrześcijan wszystkich wyznań. Nawiasem mówiąc, termin ekumenizm pochodzi od greckiego i oznacza „wspólnota”.

W Austrii wyznaczono dwa cele Roku Biblii - przedstawić Biblię publiczności i promować życie w kościołach zgodnie z Pismem Świętym, według organizatorów.

Obecnie większość ludzi najwyraźniej nie ma przekonania co do praktycznej wartości Biblii. Uważa się, że podane w niej normy są staroświeckie i nie pasują do dzisiejszych realiów. Jednak kościoł ma nadzieję, iż w czasie „Roku Biblii” uda się osiągnąć dwa cele — zachęcić ludzi do życia bardziej zgodnego z Pismem Świętym oraz rozbudzić zainteresowanie tą Księgą wśród tych, którzy oddalili się od kościoła.

Bardzo dobrym przykładem do naśladownictwa jest jest postawa Południowoafrykańskiego Stowarzyszenia Biblijnego. Zadaniem Towarzystwa Biblijnego Republiki Południowej Afryki jest zapewnienie przystępnych cenowo Biblii wszystkim w ich własnym języku i odpowiednich formatach, aby wszyscy mogli doświadczyć życiodajnego przesłania Słowa.

Poczta SWA (South West Africa, późniejsza Namibia) z tematu "150 lat Towarzystwa Biblijnego" - wydana w 1970 roku.

150 rocznica Towarzystwa Biblijnego w wWittembergii: otwarta Biblia z monogramem Chrystusa i kielichem.

Niemcy. 1954. 500 lat drukowania Biblii przez Gutenberga. Prasa drukarska Johannesa Gutenberga przyniosła rewolucję w rozpowszechnianiu wiedzy.

450 lat Reformacji. Austria wydała znaczek związany z historią Kościoła Reformowanego. Obraz znaczka przedstawia otwartą Biblię na skale pod Okiem Opatrzności. Łaciński napis na znaczku można z grubsza przetłumaczyć jako „Panie! Zachowaj nasz przewodnik Ewangelii!”.

Ekspertyza Biblii jest dość trudna. Biblia składa się z dwóch testamentów, 66 różnych ksiąg, 1189 rozdziałów, 31173 wersetów i 773692 słów. Księgi Biblii poruszają rozmaite tematy i były adresowane do różnych odbiorców. Księgi biblijne zostały spisane przez blisko 40 różnych autorów, w przeciągu 1500 lat.

Równocześnie jednak, natchnionym autorem Biblii był Duch Święty. Pan Bóg natchnął swoim słowem proroków i apostołów, którzy je w całości spisali. Dalej, wszyscy ci którzy zawierzyli Panu Jezusowi Chrystusowi, otrzymali Ducha Świętego, który w nich zamieszkał. Pragnieniem Ducha Świętego jest to, abyśmy coraz lepiej rozumieli Biblię.

Nie możemy ukryć się przed Panem Bogiem. To, co On chce osiągnąć przez nas, stanie się rzeczywistością, pomimo wszystkich naszych zastrzeżeń. List do Efezjan 2:10 przypomina nam, że On ma dla nas plany i dopilnuje, abyśmy je stosowali.

Miłość Pana Boga objawia się w Jego dostępności dla wszystkich, bez względu na naszą reputację, narodowość czy rasę. Ewangelia jest skierowana do wszystkich ludzi w każdym czasie. Naszym zadaniem jako chrześcijan jest być środkiem, za pomocą którego Pan Bóg mówi światu o ofercie i radować się zbawieniem innych. Jest to doświadczenie, które Pan Bóg chce, abyśmy się z Nim dzielili, nie będąc zazdrosnym ani urażonym wobec tych, którzy przychodzą do Pana Chrystusa w „nawróceniach w ostatniej chwili” lub którzy przychodzą w okolicznościach odmiennych od naszych.

Takim przykładem np. jest proroctwo Izajasza. Prorok Izajsz został na początku powołany do prorokowania Królestwu Judy. Juda przechodziła czas odnowy i buntu. Judzie groziło zniszczenie ze strony Asyrii i Egiptu, ale została zachowana dzięki Bożemu miłosierdziu. Głosił również przesłanie dotyczące odwrócenia się od grzechu i Bożego wybawienia, ale które to miało wypełnić się w przyszłości.
Księga Izajasza 65.25, „Wilk z jagnięciem będą się paść razem, a lew jak bydło będzie jadł sieczkę, wąż zaś będzie się żywił prochem. Nie będą źle postępować ani zgubnie działać na całej świętej górze- mówi Pan.”

Historia patriarchów organicznie łączy się z całością historii zbawienia, która odzwierciedla jedną jedyną myśl Bożą. Dlatego historia ta nie jest tylko wspomnieniem przeszłości, ale równocześnie zapowiada przyszłość. W historii zbawienia bowiem osoby i fakty często kryją w sobie zapowiedź przyszłości, stają się obrazami przyszłości. Dzieje patriarchów ukazują początki wielu narodów, z którymi Izrael współżył przeważnie pokojowo i z którymi musiał prowadzić walki. To przez patriarchów Pan Bóg objawiał swoje prawo stopniowo. Z patriarchami bowiem spotykał się Pan Bóg. Opowiadanie biblijne o patriarchach nawiązuje do wielu szczegółów i faktów historycznych.

Na pierwszego patriarchę Jahwe wybrał Abrahama, wieszcząc mu liczne potomstwo, które stworzy naród wybrany, ale które jednocześnie trafić miało w pewnym momencie swej historii do niewoli egipskiej. Abrahamowi, który całe życie oczekiwał narodzin potomka jego i żony Sary, urodził się wreszcie syn, któremu nadał imię Izaak.

Izaak to kolejny patriarcha Kościoła i Izraelitów. Gdy miał 40 lat, jego żoną została Rebeka, która była mu pociechą po śmierci ukochanej matki. Podobnie jak Sara, Rebeka była bezpłodna, ale dzięki modlitwom Izaaka mogła być matką i Bóg przepowiedział, że jej bliźnięta staną się protoplastami dwóch różnych ludów. Gdy Izaak miał 60 lat, Rebeka powiła Ezawa i Jakuba.

Żoną Jakuba została Lea i został on ojcem dwunastu synów, wśród których znalazł się sprzedany przez braci do Egiptu Józef.

Izajasz – jeden z największych proroków Starego Testamentu. Jego proroctwa przedstawia Księga Izajasza. Izajasz głosił nie tylko z ust, ale i prosto z serca, ponieważ księga nazwana jego imieniem zawiera opis życia Pana Jezusa, Syna Bożego, nie tylko metaforyczny, ale w dużej mierze także dosłowny. Sam Pan Jezus zgodził się z tym, że Jego działania już wcześniej zaistniały w ustach Izajasza, gdy w synagodze w Nazarecie, cytując fragment jego proroctwa powiedział: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli (Łk 4, 21).

Księga Jozuego opowiada dalszą historię Izraelitów, po tym jak opuścili Egipt. Księga relacjonuje około 20 lat przywództwa Jozuego nad ludem Bożym, po śmierci Mojżesza który go powołał do tego zadania. Jozue jest przykładem w jaki sposób można się nauczyć wielu rzeczy od wartościowego mentora. Jozue przez wiele lat był blisko Mojżesza, którego mógł bacznie obserwować jak podąża za Panem Bogiem bez zastrzeżeń. Nauczył się osobistej modlitwy od Mojżesza. Dzięki jego życiu nauczył się jak być posłusznym Bogu. Jozue również uczył się- widząc zły przykład Mojżesza- a później stracił radość wkroczenia do Ziemi Obiecanej. Jeśli żyjesz z Bogiem, to powinieneś być mentorem dla innych. Ktoś, gdzieś cię obserwuje. Jakaś młodsza osoba albo ktoś na kogo masz wpływ, obserwuje cię jak żyjesz i jak reagujesz. Ktoś się od ciebie uczy. Ktoś będzie naśladował twój przykład. Mentoring jest czymś więcej aniżeli wypowiadaniem jakiś słów przez mentora, jest głównie obserwacją przykładu życia drugiego człowieka.

150 lat Norweskiego Towarzystwa Biblijnego, a na czele założonego w 1816 przez Kościół luterański stoi obecnie pastor Kościoła adwentystów, Tor Tjeransen. Towarzystwo stawia sobie za cel tłumaczenie i rozpowszechnianie Pisma Świętego w Norwegii. Współpracuje ze 146 innymi krajowymi Towarzystwami Biblijnymi na całym świecie.

Nederland - Holandia
Stary Testament bez Psalmów, to pierwsza książka w języku niderlandzkim, napisana pojedynczymi literami.
Język holenderski może się poszczycić wczesnymi przekładami (P. Comestor, G. Groote), a pierwsza drukowana Biblia – obejmowała ST bez Psalmów – wydana została drukiem w 1477 roku w Delft.

Fresk: Gustaw Waza otrzymuje pierwszy egzemplarz Biblii. Johan Gustaf Sandberg, Katedra w Uppsali. Pierwsze tłumaczenie całego Pisma Świętego na język szwedzki w 1541 roku. Gustaw Waza udzielił wsparcia finansowego zarówno przy pracach wstępnych nad tłumaczeniem, jak i w kosztach druku wykorzystując do tego środki uzyskane z wpływów kościelnych.

Chile 1969 rok. 400. rocznica hiszpańskiego tłumaczenia Biblii. IV STULECIE BIBLII HISZPAŃSKIEJ 

Seria medali z Ziemi Świętej przywołuje najbardziej interesujace i fascynujace wydarzenia biblijne. Projektantem medali biblijnych jest Aharon Shevo – jeden z najwybitniejszych medalierów na świecie. Każdy medal w kolekcji platerowany jest najczystszym srebrem próby Ag 999/1000. Po platerowaniu powierzchcie awersów i rewersów zostały poddane procesowi oksydowania. Starostestamentową tematykę kolekcji podkreśla fakt, iż medale dzięki zastosowaniu odpowiednich procesów technologicznych nabieraja patyny i niezwykłego historycznego charakteru.

Emitentem i producentem „Biblia Najważniejsza Księga Chrzescijaństwa” jest Mennica Ziemi Świętej.

Kolekcja zawiera 24 medale, o wspólnym rewersie, przybliżające wydarzenia biblijne.

Specyfikacja techniczna:

Materiał - brąz platerowany Ag999
Średnica - 39,7 mm
Stempel - zwykły
Waga - 26 gr
Każdy medal jest oznaczony numerem, który odpowiada certyfikatowi autentyczności umieszczonymi poniżej medali, a który w skrócie opowiada historię zawartą na medalu.

Medal nr 1

Medal nr 2

Medal nr 3

Medal nr 4

Medal nr 5

Medal nr 6

Medal nr 7

Medal nr 8

Medal nr 9

Medal nr 10

Medal nr 11

Medal nr 12

Medal nr 13

Medal nr 14

Medal nr 15

Medal nr 16

Medal nr 17

Medal nr 18

Medal nr 19

Medal nr 20

Medal nr 21

Medal nr 22

Medal nr 23

Medal nr 24

Syrakuzy -  Jedno z największych i najpopularniejszych miejsc turystycznych na Sycylii.

Rok Kolbiański 2010 – 2011, który rozpoczął się 14 sierpnia 2010 r. a trwał do 15 sierpnia 2011 r. jest odpowiedzią na wezwanie Sługi Bożego Kard. Stefana Wyszyńskiego: „Nie gaście ducha Ojca Maksymiliana”. Święty Papież Jan Paweł II nazwał św. Maksymiliana „Patronem naszych trudnych czasów”. I coś w tym jest, bo musimy sobie odpowiedziec na pytanie ile w nas jest człowieczeństwa i czy potrafimy kochać nad życie. Św. Maksymilian jest moim ulubionym świętym. Jemu tez poświęciłem jedną ze wcześniejszych stronic w tym artykule „Przez krzyz do zbawienia”. Co prawda każdy święty zasługuje na szacunek, uznanie, naśladownictwo, ale w tym przypadku, kiedy to naśladowania Pana Jezusa jest dosłowne, zanika granica pomiędzy ziemią a niebem. Wizja Raju jest tak realna, popularnie mówiąc aż do bólu.

Tym razem przeżywamy Rok Wiary 2012 – 2013.

Oficjalną ikoną Roku Wiary został ogłoszony wizerunek Chrystusa Pana z katedry w Cefalù, na Sycylii. Obraz ten przedstawia Zbawiciela jako Pantokratora, Króla Wszechświata.

Rok Wiary chce przyczynić się do nawrócenia na nowo do Pana Jezusa i odkrycia wiary, aby wszyscy członkowie Kościoła stali się wiarygodnymi i radosnymi świadkami Zmartwychwstałego Pana w dzisiejszym świecie, poszukującym "bramę wiary:. Ta "brama" otwiera człowiekowi oczy na Jezusa Chrystusa, który jest z nami <<przez wszystkie dni, aż do skończenia świata>> (Mt 28,20).

Wiele podejmowanych w Roku Wiary inicjatyw doprowadziło do ożywienie modlitwy i życia sakramentalnego nie tylko wśród młodzieży, ale w całej wspólnocie Kościoła.

Rok Wiary, ogłoszony przez Papieża Benedykta XVI, rozpoczął się 11 października 2012 r. i zakończył 24 listopada 2013 r., w uroczystość Pana naszego Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Papież jako datę rozpoczęcia wybrał 11 października 2012 r., ponieważ w tym dniu przypadają dwie ważne rocznice: 50. rocznica otwarcia Soboru Watykańskiego II i 20. promulgacji Katechizmu Kościoła Katolickiego. W liście apostolskim Porta Fidei Ojciec Święty na kilku rycinach podaje świecące przykłady wiary dwóch tysięcy lat chrześcijaństwa: przez wiarę Maryja przyjęła słowo Anioła, apostołowie zostawili wszystko, aby pójść za Mistrzem, społeczności, męczennicy oddali życie. Mężczyźni i kobiety w każdym zakątku świata codziennie poświęcają swoje istnienie Panu Chrystusowi i dają świadectwo swojej wierze w Pana Jezusa w rodzinie, życiu publicznym, w wypełnianiu charyzmatów i posług, do których zostali powołani. A zatem rok refleksji, ale przede wszystkim odnowionej ewangelizacji, aby wszyscy, którzy rozpoznają siebie w Kościele, dawali świadectwo o żywym Panu Chrystusie i wskazywali innym narodom drzwi wiary. Alegoryczne przedstawienie wiary w oleju na płótnie z 1507 r. autorstwa Raffaello Sanzio, zachowane w Pinacotece Muzeów Watykańskich i predelli „Ołtarza Baglioni” jest obrazem wybranym przez Urząd dla uczczenia tego wydarzenia i umieszczonym w mini-arkuszu trzech tryptyków.

Miniaturka zawierająca: 3 tryptyki

Od 8 grudnia 2015 r. do 20 listopada 2016 r. trwał w Kościele katolickim Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia Bożego.Zapowiedział to Ojciec Święty Franciszek w trakcie nabożeństwa pokutnego, któremu przewodniczył 13 marca w Bazylice św. Piotra w Watykanie.

Papież tak mówi: - W Roku Jubileuszowym nie chodzi o to, by teoretycznie rozważać co to jest miłosierdzie i je definiować, ale o to, by je przeżyć. W orędziu na Wielki Post Franciszek posługuje się obrazem Pana Jezusa, który umywa nogi uczniom i bardzo mocno podkreśla, że to nie jest tylko przykład: ot, jednorazowo Pan Jezus dał nam przykład umywania nóg. Tylko papież mówi, że chodzi o doświadczenie ciągłe i aktualne. Kiedy aktualnie doświadczamy miłosierdzia, wtedy możemy się nim dzielić z innymi.

Hasłem Roku Miłosierdzia były słowa „Miłosierni jak Ojciec”, zaś szczególnym znakiem tego czasu łaski była pielgrzymka, mająca przypominać, że „również miłosierdzie jest celem, który mamy osiągnąć, a który wymaga zaangażowania i poświęcenia”. Rok Jubileuszowy był również wezwaniem do przebaczenia i dawania, którego uobecnieniem i realizacją są uczynki miłosierne co do ciała i co do duszy.

W bulli ogłaszającej Rok Święty, papież napisał: „Jest moim gorącym życzeniem, aby chrześcijanie zastanowili się podczas Jubileuszu nad uczynkami miłosierdzia względem ciała i względem ducha. Będzie to sposób na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także na wchodzenie coraz głębiej w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowani przez Boże miłosierdzie. Przepowiadanie Jezusa przedstawia te uczynki miłosierdzia, abyśmy mogli poznać, czy żyjemy jak Jego uczniowie, czy też nie. Odkryjmy na nowo uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, chorych nawiedzać, więźniów pocieszać, umarłych pogrzebać. I nie zapominajmy o uczynkach miłosierdzia względem ducha: wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, urazy chętnie darować, przykrych cierpliwie znosić, modlić się za żywych i umarłych. Nie możemy uciec od słów Pana i na ich podstawie będziemy osądzeni”. Właśnie uczynki miłosierdzia i ich praktykowanie powinny być trwałym owocem tego świętego czasu. Nie chodzi mi tylko o te wyżej wymienione, znane z katechizmu (nawiasem mówiąc chyba coraz mniej znane wśród młodego pokolenia), ale szerzej, o całą gamę innych — można by powiedzieć, że bardziej współczesnych, a równie konkretnych — które będę w nas kształtować wyobraźnię miłosierdzia i pomogą poznawać, jakim jest nasz Bóg. Oby „nadchodzące lata były przepojone miłosierdziem i byśmy wychodzili na spotkanie każdej osoby, niosąc dobroć i czułość Boga!”

Holenderska pocztówka z reprodukcją obrazu z pocz. XVI w. anonimowego niderlandzkiego mistrza, przedstawiającego siedem uczynków miłosiernych: pocieszanie więźniów, nakarmienie głodnych, napojenie spragnionych, nawiedzanie chorych, przyodzianie nagich, ugoszczenie podróżnych, pogrzebanie zmarłych i modlenie się za żywych i umarłych ...

W roku 2015 przypada 10. rocznica śmierci i pierwsza rocznica kanonizacji "wielkiego Polaka", Ojca Świętego Jana Pawła II. Sejm RP 5 grudnia 2014 r. ogłosił rok 2015 Rokiem św. Jana Pawła II w Polsce. Rok ten był wielką nadzieją na odrodzenie wiary i świadomości społecznej rodaków, jeszcze większego ich związania się z Panem Bogiem, Kościołem i Ojczyzną.

 
Św. Jan Paweł II jest również patronem naszej wolności – w czasie zniewolenia przez reżim mówił za nas, którzy mieliśmy zakneblowane usta, ale też pouczał nas, co znaczy być Polakiem, który jest chrześcijaninem.

 
Motywem przewodnim obchodów roku są słowa Jana Pawła II wypowiedziane przed laty na Jasnej Górze: „Czuwam - to znaczy także: czuję się odpowiedzialny za to wielkie, wspólne dziedzictwo, któremu na imię Polska. To imię nas wszystkich określa. To imię nas wszystkich zobowiązuje”.

 
Chciałem tu nawiązać to bardzo ważnej, trafnej i wielkiej inicjatywy jaką jest to, że obywatele trzech Państw: Polski (Gmina Istebna), Czech (Gmina Herczawa) i Słowacji (Gmina Czerne) - sąsiedzi, których łączy przyjaźń, wspólna historia i kultura oraz Trójstyk potrafili i dalej kontynuują inicjatywę jaką jest wspólna Msza św. Jest to pewnego rodzaju pokonywanie barier i uprzedzeń, a modlitwa na Trójstyku chociaż ma wymiar symboliczny, jest przykładem dla współczesnej Europy, jak budować wzajemne relacje na solidnych fundamentach wiary. Zazwyczaj uroczystościom towarzyszy procesja,  która  wychodzi z polskiego Trzycatka, słowackiego Čiernego i czeskiej Hrčavy w kierunku miejsca przecięcia się granic.

 
W roku 2018 świętowana była jubileuszowa X Msza Trzech Narodów. W miejscu niegdyś pilnie strzeżonym, będącym symbolem nieprzekraczalnych granic i bezwzględnego reżimu trzy narody podają sobie ręce we wspólnej modlitwie o pokój i jedność.

 
Mszy św. w roku 2015, Roku Jana Pawła II przewodniczył biskup Frantisek Lobkowicz, ordynariusz ostrawsko - opawski, koncelebrowali biskupi: żyliński Tomasz Galis i bielsko- żywiecki Piotr Greger. W liturgii udział wzięli także proboszczowie, księża i wierni z przygranicznych diecezji.

Z okazji tej siódmej już Uroczystej Mszy Świętej Trzech Narodów w Roku Św. Jana Pawła II została zorganizowana "Poczta z Trójstyku". Głównymi organizatorami byli: Urząd Pocztowy w Istebnej, Polski Związek Filatelistów Oddział w Rudzie Śląskiej oraz Gminny Ośrodek Kultury w Istebnej. Z okazji uroczystości między innymi wydana została okolicznościowa koperta. Przesyłki opatrzone zostały dwoma dodatkowymi stemplami: "2015 Rokiem Jana Pawła II" oraz "nadano z Trójstyku granic POLSKI, CZECH, SŁOWACJI w Jaworzynce zn.gr. I/1". Koperty okolicznościowe były wydawane również w innych latach tej wielkiej inicjatywy.

W związku z setną rocznicą śmierci Brata Alberta Konferencja Episkopatu Polski ustanowiła w diecezjach polskich Rok Świętego Brata Alberta w okresie do 25 grudnia 2016 r do 25 grudnia 2017 r.